Ξεκίνησα τη “καριέρα” μου φτιάχνοντας partcasters, με ένα φτηνό κιτ (80 ευρώ) από τον Thomann. Περισσότερο με έτρωγε η ανάγκη να ενεργοποιήσω τους κατα 20 χρόνια παρατημένους αερογράφους μου αλλά και η (εσφαλμένη) εντύπωση ότι ένα φτηνό κιτ μπορεί να μου δώσει ένα ικανοποιητικό όργανο. Ήρθε λοιπόν το κουτί με όλα τα κομμάτια μέσα. Το σώμα ήταν από ένα είδος ξύλου, πολύ μαλακού (κοντά στα 5 κομμάτια) που τραυματιζόταν εύκολα αλλά νάναι καλά τα γυαλόχαρτα και οι διορθώσεις ήταν γρήγορες. Για όλα τα υπόλοιπα, δεν είχα άποψη γιατί ως καινούργιος στο “επάγγελμα”, δεν γνώριζα και πολλές λεπτομέρειες που ανακάλυψα φτιάχνοντας τα υπόλοιπα όργανά μου.

Top
Το πρώτο στάδιο ήταν η βαφή. ‘Εχοντας ήδη διαβάσει αρκετά άρθρα στο Internet, ξεκίνησα…Να προσθέσω ότι ως παλιός επαγγελματίας αερογραφιτζής, έχω κομπρεσέρ, αερογράφους και πιστόλι βαφής. Επίσης ξέρω να χειρίζομαι μάσκες-αντίμασκες, έχω πρόσβαση σε plotters για μάσκες ακριβείας…με λίγα λόγια έχω μία εμπειρία που με κάνει να μην νοιώθω πρωτάρης. Επίσης (πολύ βασικό για τέτοιες δουλειές), έχω διαμορφώσει και ένα κλειστό χώρο έξω από το βασικό σπίτι, ώς εργαστήριο όπου μπορούσα να βρωμίσω χωρίς πρόβλημα…άρα ήμουν έτοιμος.
Top

Αγόρασα χρώματα αυτοκινήτου διπλής και αντίστοιχο βερνίκι πολυουρεθάνης 2 συστατικών από το χρωματοπωλείο της γειτονιάς μου και ξεκίνησα σύμφωνα με τις οδηγίες που μου είχαν δώσει (ή για να γίνω συγκεκριμένος που νόμιζα ότι είχα καταλάβει). Το αρχικό βάψιμο σε κόκκινο χρώμα δεν παρουσίασε κάποιο πρόβλημα (είχε προηγηθεί και καλό τρίψιμο με 600ρι γυαλόχαρτο). Η μόνη παρατήρηση ότι έπρεπε να δουλεύω γρήγορα, γιατί τα χρώματα 2 συστατικών πετρώνουν πολύ γρήγορα. Βέβαια τότε δεν ήξερα ότι το σώμα χρειαζόταν sealer.

Και το δεύτερο στάδιο, οι φλόγες στο σώμα της κιθάρας, πήγε καλά φτιάχνοντας καινούργιο χρώμα με λίγο κίτρινο μέσα. Είχα ήδη σχεδιάσει στον υπολογιστή το σχέδιο και είχα κόψει τις μάσκες σε διαφανές αυτοκόλλητο σε plotter φίλων μου. Τα καλά του επαγγέλματός μου είναι ότι έχω πρόσβαση σε αρκετά “εξωτικά” μηχανήματα με ελάχιστο ή και μηδενικό κόστος. Το πρώτο λάθος μου ξεκινάει από εδώ και πέρα…όταν αρχίζεις τέτοιες δουλειές, θέλει υπομονή και εγώ δεν έδειξα…Το δεύτερο λάθος που διόρθωσα στο δεύτερο όργανο ήταν ότι έβαφα κάθετα. Η συμβουλή μου είναι ότι εμείς οι ερασιτέχνες, πρέπει να βάφουμε οριζόντια γιατί έτσι έχουμε λιγότερες πιθανότητες να τρέξει η μπογιά. Να προσθέσω ότι από τις δοκιμές, τα χρώματα μου τελείωσαν και ξανααγόρασα κι άλλα. Βέβαια δεν αγόραζα μεγάλες ποσότητες…είπαμε τα 2 συστατικών δεν ζούν για πολύ.

Top

Αφού άφησα το χρώμα να στεγνώσει καμμία ημέρα, είπα να περάσω και το βερνίκι…Και από εδώ αρχίζει ο εφιάλτης, η κατάρα του Merphy και των Φαραώ και ότι μπορεί να φανταστεί κανένας… Πρώτα από όλα, το βερνίκι δεν σκλήραινε με τίποτα (πιθανόν κακή δοσολογία, παλιό προϊόν…) και σήμερα ξέρω ότι πολλές παράμετροι παίζουν ρόλο ( π.χ. ή ατμοσφαιρική υγρασία…) για μία πλήρη αποτυχία. Μετά κρακελάριζε, δεν έστρωνε με τίποτα…έπρεπε να καθαρίζω γρήγορα το πιστόλι για να μην μπουκώσει…ταλαιπωρία! Ατυχώς, όλη η διαδικασία βαφής, χρειάζεται εμπειρία και περισσότερες γνώσεις από όσες μπορεί κανείς να βρεί στο Internet.

Top

Σε παράλληλη βάση, έχοντας σχεδιάσει και το λογότυπο του CustomShop, είπα να ασχοληθώ και με το headstock. Bέβαια τότε δεν είχα ανακαλύψει τα waterslides…Πήγα στον φίλο μου το Στέφανο τον βιβλιοδέτη και με τις συμβουλές του έφτιαξα το logo σε καλούπι-σφραγίδα μαγνησίου σε ένα μάστορα στην Ερμού που φτιάχνουν τέτοιες σφραγίδες. Η συγκεκριμένη τεχνική χρησιμοποιείται για να γίνονται σχήματα και σφραγίδες στα δερμάτινα εξώφυλλα βιβλίων και όχι μόνο και θεωτητικά το μαγνήσιο μπορεί να φτιάξει σφραγίδες με λεπτομέρεια. Αφού λοιπόν μπήκε ένα κομματάκι χρυσού βιβλιοδεσίας, η σφραγίδα ζεστάθηκε και πρεσσαριστηκε πάνω στο headstock δημιουργώντας ένα εσώγλυφο λογότυπο. Δεν μπορώ να πώ ότι πέρα από τη πλάκα του DIY ή επιτυχία ήταν 100%…Η σφραγίδα, έκαιγε το ξύλο και -προφανώς- δεν ήταν της λεπτομέρειας που χαράσει σήμερα το Laser.

Top

Κουτσά στραβά το όργανο τελείωσε. Μπήκε το μπράτσο και οι μαγνήτες (όλα πολύ εύκολα γιατί αυτά τα κίτ έχουν γίνει για αρχάριους και είναι φτιαγμένα για να μοντάρονται εύκολα). Χορδές, ένα υποτυπώδες setup…είπαμε, τότε δεν ξέραμε και πολλά πράγματα…και…άλλη πίκρα! Τα πιό χάλια ηλεκτρικά, μαγνήτες που έχω ακούσει ποτέ! Το μπράτσο, στα όρια του σκουπόξυλου, για το κινέζικο τρέμολο δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα παραπάνω…Βέβαια με περισσό θράσος, μία μέρα που ήρθε ο φίλος μου ο Γιώργος με την LP του, φτιάξαμε ένα κλιπάκι μαζί με τη δική μου Doublecut…(Η Τhomann ακούγεται στο τελευταίο μέρος).

Aκούστε την κατευθείαν στην κάρτα ήχου μέσω Guitar Rig.[audio:GuiltyByAssociation.mp3|titles=GuiltyByAssociation|artists=G+A]

Tο συγκεκριμένο όργανο δεν υπάρχει πιά…Κάπου έχω χαρίσει το σώμα για να παίξουν κι άλλοι, και κάπου αλλού τους μαγνήτες. Το μόνο που έχω κρατήσει είναι το μπράτσο γιατί όλο και κάπου χρειάζεται για μετρήσεις. Το συμπέρασμα μου από τότε πάντως είναι ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με “φτηνά” όργανα γιατί τα λεφτά που θα δώσεις για να τα φέρεις σε κάποιο επίπεδο, είναι τα ίδια ή και περισσότερα από το να πάς σε ένα μάστορα ή να αγοράσεις ένα καλύτερο όργανο. Βεβαίως και τέτοια κιτ, αξίζουν για όποιον θέλει να ξεκινήσει το μαγικό παιχνίδι των partcasters.
Top

Σήμερα, με την εξάπλωση των Κινέζων, βρίσκουμε στο Internet πολλά κίτς και για διαφορετικούς τύπους κιθάρας που ξεκινάνε από τα 70-80 ευρώ. Μία καλή αρχή για όποιον ενδιαφέρεται να ξεκινήσει.